Ssaki morskie Foka obrączkowana

Phoca hispida

Foka obrączkowana, nazywana też nerpą, jest polodowcowym reliktem w Bałtyku. Całkowita jej populacja w naszym morzu szacowana jest na ok. 14 000 osobników, z czego aż ponad 13 000 występuje głównie w Zatoce Botnickiej. Na polskim wybrzeżu odnotowywuje się wyłącznie pojedyncze obserwacje.

Foki obrączkowane są raczej samotnikami, są bardzo ostrożne i nieufne. Na obszarach pokrytych lodem, utrzymują otwory oddechowe w lodzie, rozmieszczone co mniej więcej 2 kilometry od siebie. Ich pokarm jest dość urozmaicony, odżywiają się zarówno małymi rybami, skorupiakami, jak i mięczakami (Stacja Morska 2019).

Dorosłe foki osiągają dojrzałość płciową w 7. roku życia – samce i w 5. – samice. Focze szczeniaki przychodzą na świat na przełomie lutego i marca w wykopanych w lodzie i śniegu jamach. Białe, gęste futro, lanugo, umożliwia im doskonały kamuflaż w śniegu. Samice karmią swoje młode mlekiem przez 3 miesiące (Stacja Morska 2019).

Po czym rozpoznać fokę obrączkowaną?

Jest to najmniejszy gatunek z bałtyckich fok. Swoją nazwę bierze od charakterystycznych pierścieni, które można dostrzec na jej ciele. Widoczne są od razu po zrzuceniu lanugo i stanowią unikatową cechę dla tego gatunku. Foka obrączkowana wyróżnia się także małą głową z krótkim pyszczkiem osadzoną na krótkiej szyi. Ma charakterystyczne duże, blisko osadzone oczy, nozdrza w kształcie litery V oraz jasne wąsy czuciowe (wibrysy).

Literatura

  1. Stacja Morska 2019. https://hel.ug.edu.pl/edukacja/o-gatunkach/

Jeśli spotkasz na plaży fokę, poinformuj o tym:

Jeśli widziałeś na plaży:

  • sieweczkę obrożną
  • ostrygojada
  • rybitwę białoczelną, rzeczną lub czubatą

zgłoś obserwację na: baza@wwf.pl

Pobierz poradnik

Projekt Ochrona ssaków i ptaków morskich - kontynuacja (POIS.02.04.00-00-0042/18) współfinansowany przez Unię Europejską ze środków Funduszu Spójności w ramach działania 2.4 osi priorytetowej II POIiŚ 2014-2020

Newsletter

Dołącz do newslettera otrzymując najnowsze informacje o naszych działaniach