Ptaki morskie Rybitwa białoczelna

Sternula albifrons

Fot. Marcin Łukawski
Fot. Marcin Łukawski

Rybitwa białoczelna pojawia się w regionie Morza Bałtyckiego podczas sezonu lęgowego. Jest szczególnie rozpowszechniona w Estonii i na Litwie. Jeśli chodzi o północny koniec Bałtyku, rybitwy występują na niewielkim obszarze fińskiego wybrzeża (BirdLife International 2019). W Polsce rybitwy białoczelne wybierają nieuregulowane odcinki większych rzek, gdzie zakładają gniazda m.in. na piaszczystych wyspach i wydmach. Na wybrzeżu bałtyckim preferują piaszczyste plaże i mierzeje przybrzeżnych jezior (Bukaciński, Bukacińska 2015).

Podstawowym pokarmem tego gatunku są małe ryby i bezkręgowce (skorupiaki i owady). Rybitwa białoczelna potrafi zbierać owady z ziemi i wody, a także z roślin. Często goni ofiarę w powietrzu (Bukaciński, Bukacińska 2015).

Rybitwy białoczelne nie są przywiązane do miejsca swojego wyklucia i gniazdowania, często się przemieszczają nawet podczas tego samego sezonu lęgowego. Gniazdo budują oboje partnerzy, jest to płytkie zagłębienie w piasku, często bez żadnej wyściółki, umieszczone na otwartej przestrzeni. Podczas opieki nad wyklutymi pisklętami, to samce dostarczają im dwa razy więcej pożywienia niż samice, natomiast to matki spędzają więcej czasu na ogrzewaniu piskląt. Jeśli rodzice za słabo opiekują się potomstwem, zdarza się, że pisklęta opuszczają gniazdo i szukają możliwości adopcji wśród innych par, które często je adoptują (Bukaciński, Bukacińska 2015).

Po czym rozpoznać rybitwę białoczelną?

Jest najmniejszą krajową rybitwą, tylko nieznacznie większą od jerzyka. Ma wąskie skrzydła, którymi w locie uderza bardzo szybko. Często zawisa nisko nad wodą. Dorosłe osobniki mają białe czoło, żółty dziób z czarną końcówką i pomarańczowożółte nogi. Można zauważyć również czarny skraj skrzydeł (Svensson 2017).

Fot. Marcin Łukawski

Literatura

  1. BirdLife International. 2019. IUCN Red List for birds. http://www.birdlife.org
  2. Bukaciński D., Bukacińska M. 2015. Kluczowe gatunki ptaków siewkowych na środkowej Wiśle: biologia, ekologia, ochrona i występowanie. STOP, Warszawa.
  3. Chodkiewicz T. 2017. Monitoring ptaków z uwzględnieniem obszarów specjalnej ochrony ptaków Natura 2000 lata 2015 2018.
  4. Farerskie kadry 2018. https://farerskiekadry.pl/2018/05/z-atlasu-farerskiego-ornitologa.html
  5. Gromadzki M. (red.) 2004. Ptaki. Poradniki ochrony siedlisk i gatunków Natura 2000 – podręcznik metodyczny. Ministerstwo Środowiska, Warszawa. T. 7 (część I), T. 8 (część 2).
  6. Heppleston P.B. . 1971. Feeding Techniques of the Oystercatcher. Bird Study. 18:1. 15-20.
  7. Svensson L. 2017. Przewodnik Collinsa. Ptaki. Warszawa

Jeśli spotkasz na plaży fokę, poinformuj o tym:

Jeśli widziałeś na plaży:

  • sieweczkę obrożną
  • ostrygojada
  • rybitwę białoczelną, rzeczną lub czubatą

zgłoś obserwację na: baza@wwf.pl

Pobierz poradnik

Projekt Ochrona ssaków i ptaków morskich - kontynuacja (POIS.02.04.00-00-0042/18) współfinansowany przez Unię Europejską ze środków Funduszu Spójności w ramach działania 2.4 osi priorytetowej II POIiŚ 2014-2020

Newsletter

Dołącz do newslettera otrzymując najnowsze informacje o naszych działaniach